Pathetic

Ah, kendini mantığa teslim etmiş insan!
Saklamaya çalışıyorsun, evet
   ama beceremiyorsun.
Ya hissetmenin ne demek olduğunu bilmiyorsun,
ya da tekrar hissetmekten korkuyorsun.
Ya hiç tanışmadın onunla,
ya da gerekenden fazla yakınsın ona.
Yanmak mı,
üşümek mi?
Neden bu kadar soğuksun anlaşıldı.
Bakıp da görmeyen gözlerin,
ketum suratın... Hepsi anlaşıldı şimdi.
En acınacak halde olan da sensin biliyor musun?
O sert duruşunun altında tek bir savunmanın olmadığını bilmek,
ah! Gerçekten zor olmalı.
İnsanları kırdığını, üzdüğünü zannederken,
bir kalp daha kırdım diye hayıflanırken
kendi durumundan bihaber.
Acımasız olanın sen olduğunu sanıyorsun.
İnsafsız olan sensin,
soğuk olan, mesafeli olan sensin.
Ah, kim senden fazla yanılabilir ki?
Ya sütten ağzın yanmış ya da hiç tatmamışsın bile.
Tadamamışsın belki de.
Bir de gelip bu halinle mantıklı olduğunu sanıyorsun.
Acımasız olduğunu.
Kalpler kırdığını...
Bu kadar yanılman,
bu kadar güçlü sanman kendini...
Ah ah,
     bırak da onlar sana acısın.
                                                       ***