Future passes.

Büyük insanların büyük hayalleri olur.

Bize hep böyle öğrettiler,

büyük insansınız siz dediler,

büyük düşünün.

Azla yetinmek suçmuş misali,

hep daha fazlasını isteyin dediler,

en iyisi siz olun dediler,

diğerleri ne yaparsa yapsın

başı siz çekin dediler.

Büyük hayaller kurduk biz de,

büyük insanlar olacağımızın hayallerini kurduk.

Büyük insan olamadan büyük hayaller kurunca

ufak bir darbede yıktılar hepsini,

biz yıldık,

biz bitirdik,

biz umudumuzu yitirdik.

Pes etmek yakışmaz dediler,

büyük insan pes etmez.

Kalkıp devam et dediler,

hep devam ettik,

hep başardık.

Onlar başardık sandılar,

bize yetmeyeni, başarısızlıklarımızı

başarı sandılar,

kendileriyle gururlandılar gizlice.

Bizse büyük insanların büyük hayallerini omuzlarımıza yüklemiş

büyük yerlere doğru yola çıkmışken

onların başarılarını kendi başarısızlıklarımız saydık,

bir daha yıldık.

Yılmaktan yılmadık hiç ama,

yorgun düşmek yormadı bizi,

pes etmeyi bırakmadık.

Büyük insanlardık biz çünkü,

bir gelecek varsa en iyisi bizim olmalıydı,

en parlağı.

Bir gelecek varsa 

bizde olmalıydı en büyük hayallerle dolu olanı.

Bir gelecek olmalıydı

Sonra kendimizi geleceğin olmadığı bir yerde ve bir zamanda bulduk,

pes etmeden yine yıldık.

Onlara başarıydı belki ama

bizim en büyük başarısızlığımız,

en büyük hayal kırıklığımız,

en küçük hayalimizdi,

bizi küçük yapan.

Bir daha da büyük insan olamadık,

büyük hayallerimizi rafa kaldırınca.

Belki başardık,

belki de başaramadık,

bize yetinmemeyi öğrettiler,

yetinemedik,

büyüklüğe erişemedik. 

Onlar büyük sandı,

içimizde hep küçük kaldık.

Yetersiz, başarısız 

zayıf kaldık.

Onlar büyük sandı,

içimizde kırılan hayallerimizle

biz ortada kaldık.